480 πΧ - 520 πΧ. Από τις ελληνικές κύλικες, στο αφιέρωμα, στην αναρχική ποιήτρια και ηθοποιό Κατερίνα Γώγου (1/6/1940 - 3/10/1993) - που χάθηκε, πρόωρα, ενώ είχε, ακόμη, πολλά να προσφέρει - και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (36).
480 πΧ. Ελληνική κ ύλικα, με ερωτική σκηνή. Μουσείο Καλών Τεχνών, στην Βοστώνη (ΗΠΑ). 520 πΧ. Μελανόμορφη κ ύλικα, από την Αθήνα. Οι κύλικες ήσαν αρχαιοελληνικές κούπες, για κρασί και ήσαν πλατιές και ρηχές, με δυο λαβές, οι οποίες ήσαν η μια, απέναντι, από την άλλη. Κατερίνα Γώγου (1/6/1940 - 3/10/1993). Όταν ήμουν μικρός και αρκετά χρόνια, αργότερα, “δεν της το είχα” αυτό, που ήταν. Κάθε άλλο. Όμως, έπεφτα, έξω. Η Κατερίνα Γώγου, η πολύ καλή ηθοποιός, που χαραμίστηκε, σε χαρακτηριστικούς τυπιστικούς δευτεραγωνιστικούς ρόλους, στον κλασικό ελληνικό κινηματογράφο και με διασκέδαζε (και συνεχίζει να με διασκεδάζει, αν και εδώ και πολλά χρόνια, με κάποια δόση πίκρας), με το παίξιμο των ρόλων της, αλλά και ως διακριτή και αισθητή παρουσία, ήταν και μια εξαιρετική ποιήτρια. Αλλά, εκτός, από ποιήτρια, η Κατερίνα Γώγου, μάλλον, κάπου, γύρω, στα 1976-1977, προσχώρησε, στον αναρχισμό, ενώ, παράλληλα, ήταν προφανές ότι, αν όχι, εξ αρχής, τουλάχιστον, από ένα κάποιο χρονικό σημείο της ζωής τ